Máncora, Trujillo, Huaraz en Lima

Lieve allemaal,

Het lijkt me weer tijd voor een nieuwe verhaal uit het grote avonturenboek van Justine en Marieke op reis. Het laatste bericht stuurde ik toen we nog in Tumbes waren. We hebben toen de bus naar Máncora gegaan waar we 8 nachten zijn gebleven. Máncora is een klein stadje dat aan de kust ligt in het noorden van Peru. We zaten hier in een heel groot hostel genaamd loki dat direct aan het strand ligt en bij alle uitgaansgelegenheden, kortom niet heel goed voor je nachtrust maar wel een heerlijke plek om een weekje te zijn. We kwamen hier nog twee duitse jongens tegen die we in Quito hadden ontmoet in ons hostel. We hebben deze week dan ook vrij weinig gedaan, hebben veel op het strand gelegen, gegeten enzijn uitgeweest. Op onze eerste dag daar ontmoeten we twee surfleraren die ons mee het water in wilde nemen. Justine en ik hadden nog onze bedenkingen en zeiden dat we de dag erna wel mee zouden gaan. ´s Avonds kwamen we ze tegen tijdens het uitgaan en zo ontstond er een vriendschap. De surfleraar heeft ons toch nog mee gekregen om lekker te gaan surfen en toen ontdekte ik weer dat het echt heerlijk is. Het water was redelijke temperatuur en bij een prachtige zonsondergang lag ik op de surfplank te wachten op een paar golven. De zonsondergangen waren hier echt heel erg mooi en we bleven dan ook elke dag op het strand zitten met een biertje of een vruchtensapje tot de zon onder ging. Na een paar dagen niets doen vonden we het tijd voor een uitstapje en werden we mee genomen naar een ander stadje ten zuiden van Máncora waar schildpadden te zien waren in de zee. We werden hard uitgelachen door iedereen aan wie we vertelde dat we dat gingen doen aangezien mensen het niet echt schijnen te kennen. Aangekomen in het volgende dorp moesten we verder met de taxi naar de zee en daar hebben we zowaar echte schildpadden gezien in het wild. Bij een pier waar de vissers aan het werk waren moesten we geduldig wachten tot er een boven kwam.
Elke dag werden er ook allerlei activiteiten georganiseerd door het hostel. Op een avond werd er barbingo gespeeld en Justine en ik dachten dat het wel leuk was om een keer mee te doen met een van de activiteiten, bingo leek ons een geode keus… en dat was het zeker, alleen op een andere manier dan verwacht. We ontmoeten een canadees meisje genaamd Emma en samen met haar gingen we van start. We kregen een papier met allerlei opdrachten zoals: ruil van shirt met het barpersoneel, shotjes dringen, kruiwagenlopen, dansen op de bar, liedje zingen, trivia vraag beantwoorden enzo. Als je alles had gedaan dan kreeg je een gratis overnachting en als je een rij had afgemaakt een gratis shirt. Justine en ik zijn een heel eind gekomen maar waren tevreden met een gratis shirt.
Ook hebben we vriendjes gemaakt met de beveiligers van het hostel, jongens van onze leeftijd die de hele nacht aan het werk zijn dus een praatje op zijn tijd was voor hun ook wel gezellig. Kortom we hebben een heerlijke vakantie week gehad en konden er daarna helemaal weer tegen aan om onze reis voort te zetten. Wegens persoonlijke omstandigheden zal Justine niet meer met maurits samen gaan reizen en zullen wij tot het einde samen door peru trekken.
Na een week leek het ons een goed idée om verder te gaan reizen zodat we meer van het land kunnen zien. We zijn van Máncora naar Trujillo gegaan, een stad zo´n 10 uur ten zuiden van Máncora. Hier moesten weer even wennen aan de drukte van een stad en ook het eten was erg lastig. In Máncora hadden ze heel veel restaurantjes waar ik vega gerechten kon krijgen maar in Trujillo hadden ze hier overduidelijk nog niet van gehoord en was het soms goed zoeken om iets te eten te vinden wat ik ook kon eten. We zijn 2 nachten in Trujillo gebleven waar we de nabijgelegen ruines van Chan Chan hebben bekeken en nog naar een andere tempel hebben bezocht. Daarnaast zijn we nog naar het strand van Huanchaco geweest waar de meeste backpackers naartoe gaan. Hier kan ook gesurft worden maar we zijn daar niet gebleven. We zijn daarna doorgegaan naar Huaraz, een stad die op 3100 meter hoogte ligt. Tussen de witte Bergen kwamen we om 6 uur ´s ochtends aan. Het was hier echt behoorlijk koud zo vroeg in de morgen omdat het zo hoog ligt. Nadat we een hostel hadden gevonden hebben we eerst nog even een paar uurtjes geslapen want tijdens de busrit had ik niet echt kunnen slapen. We zijn daarna de stad in gegaan om een hapje te eten. Toen we heerlijk op een terrasje zater te ontbijten/lunchen werden we aangesproken door een jongen van het naast gelegen hostel. Hij probeerde ons over te halen om daar te komen slapen. We hadden al hostel en geen zin om te verhuizen maar gingen toch even kijken. Onder het genot van een pisco sour (cocktail) en een maaltijd keken we uit over de stad een de witte Bergen. Al zijn pogingen mochten niet baten en we zijn toch gewoon in ons eigen hostel gebleven omdat we elke ochtend heel vroeg op moesten.
Op donderdag zijn we naar het meer llaganuco dat op 3600 meter ligt. Onderweg zijn we nog gestopt bij verschillende dorpjes waar we heerlijke ijsjes hebben gegeten en de stadjes hebben bekeken. Ook kwamen we op een plek waar voor de jaren ´70 nog een hele stad lag aan de voet van de witte Bergen. In de jaren ´70 werd er door een aardbeving een lawine veroorzaakt waardoor het hele dorp onder de sneeuw bedolven werd. Binnen 4 minuten werd de hele stad weg gevaagd. De enige overblijfselen die er nog te vinden zijn is een wrak van een bus, 4 palmbomen die zijn blijven staan en de begraafplaats. Van de rest van de stad is niets meer over gebleven. Ongeveer 92 mensen hebben de ramp overleefd omdat ze op tijd bij de begraafplaats (die hoger gelegen is) konden komen. Bij de begraafplaats kregen we een uitleg van wat er gebeurt was van een van de kinderen van mensen die de ramp overleefd had. Het was indrukwekkend om de foto´s van voor en na de ramp te zien en het verhaal erbij te horen. Van dit stadje gingen we de bergen in om naar het meer te gaan. Het meer was echt super mooi en voor mensen die het leuk vinden, ik heb op facebook foto´s gezet en zal er zo nog meer uploaden. De gids nam ons meer de Bergen op om een fantastisch uitzicht te krijgen over de Bergen en het meer ervoor. Hij zei tegen mij, hoe gaat je dit in woorden beschrijven, dat is toch niet mogelijk, en hij heeft gelijk. Het was echt heel erg mooi en niet in woorden te beschrijven, de enige manier om te beleven wat wij beleefde is als je hier zelf naartoe gaat.
De volgende dag, vrijdag, moesten we om 6 uur klaar staan omdat we een wandeling gingen maken. Een minibusje haalde ons op en met een groepje van 14 mensen gingen we een 3 uur durende rit tegemoed. We reden de Bergen in voorbij het meer waar we de dag ervoor waren geweest om daar naar een bergmeer te klimmen. Ons was verteld dat we het makkelijk aan zouden kunnen maar dat het wel zwaar was. Volgens de gids van de dag ervoor was allemaal niet zo heel moeilijk en hoefde we niet te wennen aan de hoogte. Rond 10 uur begonnen we dan echt aan de 3 uur durende klim naar het meer. Het begon heel rustig en met een lichte stijging die goed te doen was. We liepen samen met een schots meisje. Toen ik na een tijdje aan Justine vroeg hoe het ging zei ze dat ze al moe was. We moesten toen nog bijna alles stijgen dus dat beloofde nog een hele uitdaging te worden. Als een ware berggeit, zoals Justine mij beschrijft op haar blog, huppelde ik rustig de berg op. Na 1,5 uur dachten we dat we er bijna zouden zijn want toen waren we boven aangekomen. Het bleek echter niet het einde te zijn. We kwamen aan op een vlakte die we overmoesten steken om daarna nog een stijlere berg te beklimmen om uiteindelijk bij het meer te komen. Hier kreeg ik het ook een beetje moeilijkere dan bij de 1e berg. Rustig voetje voor voetje stegen we tot grote hoogte maar wat wachten op de top van de berg was werkelijk adembenemend. We kwamen aanlopen en daar lag een fel blauw meer tussen de witte bergtoppen. Het is niet te beschrijven dus ik hoop dat de foto´s jullie een goede indruk zullen geven van het mooie uitzicht wat wij hebben gezien. Na een tijdje daar te hebben gezeten begonnen we aan de tocht terug naar beneden. Dit was ook wel zwaarder van verwacht want door de hoogte konden we minder eten dan normal, waardoor de benen wat wiebelig werden. Daarnaast liepen we al uren in de brande zon op het heetst van de dag. Doordat Justine last heeft van haar knieen kon zij niet heel snel afdalen en daalde ik een stuk en wachten dan weer op haar. Het laatste stuk was het zwaarste omdat we toen echt helemaal kapot waren en de vlakte die we over moesten steken echt eindeloos leek te duren. Justine had heel erg last van de hoogte en kon het maar net opbrengen om zich terug te slepen naar het minibusje dat nog op ons stond te wachten. We hebben de tocht uiteindelijk in 5,5 uur gelopen terwijl er 6 uur voor stond. We waren heel trost op onszelf aangezien andere mensen uit onze bus het niet tot boven hebben gehaald, die hebben halverwegen af moeten haken omdat ze het te zwaar vonden. Het was ook zwaarder dan verwacht. Toen we bij de bus aankwamen en vroegen tot hoe hoog we geklommen waren werd ons verteld dat we nu al op 3900 meter zaten en dat het meer op 4750 meter ligt, nu snapte we meteen waarom we zo gesloopt waren door deze tocht. Ondanks dat ik al seen berggeitje de berg op en af ben gerent was ik ook helemaal kapot. Maar we waren enorm trosts op onszelf dat we het gehaald hadden en blij dat we het gezien hebben.
Gister hebben we overdag een rustdag gehouden, we hebben lekker in een café mate de coca zitten drinken en beetje door de stad gelopen. Toen we ´s avonds door de stad liepen waren er allerlei activiteiten aan de gang. De Universiteit vierde feest en in klederdracht danste er heel veel mensen midden op straat en op het plein. Hier hebben we een tijdje staan kijken, van veilige afstand om maar niet mee te hoeven dansen. ´s Avonds zijn we met de nachtbus naar Lima gegaan waar we nu zitten. We zijn eerst weer even naar bed gegaan en hebben daarna over de boulevard gelopen. Daar kwamen we ineens een man tegen die we in Loki Máncora hadden ontmoet en toen heel irritant vonden. Helaas konden we hem niet ontwijken en kwam hij naar ons toe. Hij vertelde date r een soort parade is vanmiddag vlak bij ons hostel dus daar gaan we zo maar eens even kijken. Verder gaan we morgen naar het oude centrum van Lima om wat cultuur te proeven. Dinsdag blijven we hier ook nog en dan gaan we ´s avonds weer verder met de bus naar Arequipa. Hier willen we weer en trekking van een paar dagen gaan doen. Verder staan er nog de volgende steden op ons reisschema: Arica (in chili, dan heb ik echt heel chili gezien), La Paz (in Bolivia) en dan naar Copacabana, puno en Cusco. Nog veel te zien en te doen dus. Ik zal jullie snel weer berichten over de avonturen die wij hier meemaken.

Liefs Marieke

P.S. Ik ga nu nog meer foto´s uploaden op facebook dus de geinteresseerde kunnen daar kijken.