laatste avonturen

Lieve allemaal,

Nu ik inmiddels alweer 2 daagjes in Nederland ben realiseerde ik me dat ik jullie nog een laatste bericht verschuldigd ben. Er is weer zoveel te vertelen maar ik ga het proberen kort te houden.

Puno
Zoals ik in het vorige bericht al zei zijn we naar de drijvende eilanden bij puno gegaan. dit was een twee daagse tour per boot. We vertrokken ’s ochtends vroeg naar de gemeenschap die eilanden maken van riet. Ze wonen op deze eilanden met een aantal gezinnen en als er nieuwe gezinnen bijkomen maken ze gewoon een nieuw eiland. Het was heel toeristisch maar wel leuk om te zien. Daarna gingen we op een traditionele boot naar een ander eiland varen. Daar werden we weer opgepikt door onze eigen boot om naar het eiland Amantaní te gaan. op dit eiland zouden we bij een familie slapen en ’s avonds een traditioneel feest hebben. Na de lunch gingen we met de groep naar de top van de berg om daar de zonsondergang over het titicacameer te kunnen bekijken. Bij terugkomt konden we heel even relaxen tot het avondeten klaar was. In het gebied spreken ze voornamelijk quechua, een inheemse taal van de mensen hier. Ze spreken hier ook wel een beetje spaans en dan voornamelijk de man. Bij de vrouwe had ik soms het idee dat ze ons niet begreep als we tegen haar aan het praten waren. Ze probeerde ons wat woordjes te leren zoals dank je wel maar steeds vergaten we weer wat het ook alweer was en doordat ik steeds eerst mijn eten kreeg was ik steeds de lul. Ik wilde geen gracias zeggen want dan wist hij dat ik het vergeten was, maar niets zeggen dan wisten ze het ook. Elke keer zei hij dan tegen mij yosparasungi en dan kreeg justine haar eten en zei dan netjes yosparasungi. Het leek net of zij het wel goed onthield, helaas voor mij. Bij het ontbijt wisten we eindelijk wat we moesten zeggen dus was de familie ook weer blij.
Na het onbijt moesten we weer naar de boot lopen om naar het volgende eiland genaamd taquile te varen. Daar kwam een meisje van mensen bij ons aan boord vragen of ze met ons op de foto mocht (wat overigens heel vaak gebeurd is). Wij als getrainde modellen gingen klaar staan voor 1 foto met het meisje. Wat we niet wisten was dat toen de hele familie wilde en we een paar minuten met een glimlach hebben moeten staan tot iedereen geweest was. Op taquile hebben we een wandeling gemaakt en geluncht voordat we weer naar puno terug zouden keren. In puno hebben we wat gegeten en zijn toen naar de bus gegaan. we hadden meteen een nachtbus naar cusco omdat we niet langer in puno wilde blijven want er was niets te doen. Een israelisch meisje van onze groep, Ayelet, ging ook met ons mee in de bus.

Cusco en inca jungle
Cusco als stad deed me een beetje denken aan Arequipa in het zuiden van peru. Het is een mooie stad met een gezellige sfeer. We kwamen ’s ochtends om 5 uur aan dus zijn meteen naar het hostel gegaan en weer even naar bed gegaan. In cusco zijn we naar het huis geweest waar justine 4 jaar geleden 3 maanden vrijwilligerswerk heeft gedaan. Justine vertelde dat ze een nieuw huis hadden gekregen en dit zag er heel mooi uit met voldoende ruimte voor de kinderen om te kunnen spelen. Ook was er een binnenplaats waar kinderen aan het voetballen waren. Ayelet, Lukas (die naar cusco was gekomen) en ik hebben met de kinderen gevoetbald en dat valt nog niet mee als je op 3300 meter hoogte zit. Dat is wel even wat anders dan in Nederland. Eerst verloren we dan ook alles maar op een gegeven moment werden we heel goed en wonnen we alles. De jongentjes in ons team waren daar heel blij mee.
De rest van de dagen hebben we niet heel veel gedaan. We hebben dagelijks de markt bezocht voor verse sapjes, restaurantjes om te eten en het plein om een drankje te doen. Daarbij hebben we allerlei mensen gezien die justine kende en salsales gehad. Het was een zeer geslaagde tijd.
Naast de geweldige tijd die we in cusco hebben gehad heb ik ook nog 4 dagen een trekking gemaakt om naar machu pichu te gaan. Dit was het eerste ding dat Justine en ik los van elkaar deden in al die tijd dat we samen op reis zijn geweest en dat was dan ook wel even raar.

Dag 1: de eerste dag werd ik opgehaald bij mijn hostel en toen de hele groep compleet was zijn we naar de top van een berg gereden. Op de top werden we uit de \auto gezet en kregen we beschermende kleren aan en een fiets. We gingen namelijk de eerste dag een aantal uur mountainbiken, en gelukkig was het alleen maar bergafwaarts. Omdat het niet leuk is om zacht te gaan ging ik als een speer de berg af. Een Australische jongen probeerde me in te halen en toen dat gelukt was zei hij, ‘you’re fast mate’. Niemand anders kon het bijhouden en de gids fietste eerst zelf niet mee. Toen hij wel op de fiets mee ging was ik de enige die hem bij kon houden en zelf de Australische jongen had opgegeven. Bij een wegopbreking dacht de gids dat de groep er nog niet was en keek toen opzij en was hel verbaasd om mij daar te zien staan, mij had hij er niet verwacht. Na de lunch heb ik een wandeling gemaakt met 2 meisjes uit mijn groep en gekeken bij een plaatselijke voetbalwedstrijd. Na het avondeten gingen er nog wat mensen een drankje drinken maar aangezien ik maar 3 uurtjes had geslapen ben ik naar bed gegaan.

Dag 2: dag twee bestond uit een wandeltocht door de bergen van 10 uur. Het eerste stuk was bergopwaarts en daarna was het steeds een stukje omhoog en dan weer dalen. Het was een mooi tocht met schitterende uitzichten (ik heb foto’s op facebook gezet). De tocht was niet heel zwaar maar sommige mensen hadden er toch heel veel moeite mee. Na 10 uur wandelen kwamen we aan bij natuurlijke hotsprings waar we een paar uuur gebadderd hebben. Dit was echt heelijk na al die tijd wandelen. Het heeft er ook voor gezorgd dat ik de volgende dag geen spierpijn had.

Eerst leek de groep niet zo leuk te zijn doordat er 5 spanjaarden inzaten die met elkaar bevriend waren waardoor het een groep binnen de groep was maar dit voel heel erg mee. Ze waren heel erg aardig en we hebben een leuke tijd gehad. In de groep zat ook een canadees meisje van 15, jen, die met haar oom mee was. Zij was echt hilarisch en ik heb heel vaak om haar moeten lachen. Ze heeft op dag 2 4 liter inca kola gedronken (dit is een soort gele cola die naar kaugomballen smaakt). De volgende dag voelde ze zich alsof ze een kater had en zeu ik drink het nooit meer. Haar oom (Bruce) zei toen, dat zeg ik ook altijd als ik een kater heb.
’s Avonds zij we nog een drankje gaan drinken in de plaatselijke kroeg in het doprpje waar we verbleven.

Dag 3: dag drie ben ik begonnen met ziplinen. Dit houd in dat je aan een kabelbaan over het dal neemt en dan weer een stukje verder loop en dan weer met een volgde kabelbaan neemt. Zo zijn we een paar uur bezig geweest om vervolgens weer naar een plek te worden gebracht om te gaan eten. Na de lunch moesten we nog 4 uur lopen om in aguas caliente komen. Hier zouden we slapen en de volgende dag om 4.30 moesten we beginnen aan de tocht omhoog. Ik heb met jen en lena (Duits meisje) een beetje het dorpje bekeken maar er was niets te doen. Ik ben vroeg gaan slapen want wilde fit de berg oprennen om machu pichu te kunnen bekijken.

Dag 4: de laatste dag vertrokken we om half 5 met lopen. eerst een half uurtje om bij de trappen te komen en daarna moesten we 900 a 1000 inca traptreden beklimmen. Dit was een behoorlijke opgaven want dat is zwaarder dan gewoon omhoog lopen. toch was ik weer redelijk snel boven en kon ik rustig wachten tot de andere ook zouden komen. om 6 uur ging machu pichu open en konden we naar binnen. Het was echt heel indrukwekkend en ik had heel erg uitgekeken om hier naartoe te gaan. Ik vond het echt schitterend en heb een tijdje alleen maar zitten kijken. Onze gids nam ons mee door machu pichu heen en vertelde ons er van alles over. Daarna konden we zelf rondlopen en foto’s maken. ik ben naar de zonnepoort gelopen. Hier heb je een heel mooi uitzicht over heel machu pichu en de bergen erachter. Het was echt hoe is me had voorgesteld dat het zou zijn. ik heb heel erg geluk gehad met het weer want de dagen voordat ik ging en de dag na die van mij waren heel mistig geweest en slecht zicht. Ik had strak blauwe lucht en heel veel zon. Ook was het heel erg warm. Ik ben daar de hele dag geweest met de groep en tegen 3 uur zijn we weer naar beneden gaan lopen. ’s avonds om 21 uur hadden we een trein die ons naar een ander dorp zou brengen en daar werden we dan opgehaald door bussen. Ze waren alleen vergeten voor mij vervoer te regelen. Uiteindelijk kon ik wel met een busje mee maar moest ik gaan betalen, terwijl alles inclusief zou moeten zijn. toch mocht dit de euforie van de trekking niet verpesten.

Terug in cusco zijn we met de hele groep uit geweest om het te vieren en ook met justine, ayelet en Lukas. Op woensdag 22 aug zij we uitgegaan om mijn verjaardag te vieren om 12 uur ’s nachts. Ayelet en Justine hadden een outfit voor me gemaakt die ik aan moest doen, een kroon en een lint met daarop birthdaygirl. Om 12 uur was er dus geen ontkomen meer aan want toen stond ik in de discotheek met de kroon op mijn hoofd en werd ik door justine meegenomen zodat iedereen mij kon feliciteren. Het was een geslaagde avond. Op mijn verjaardag zelf hadden we heel veel plannen zoals een chocoladeworkshop, sushi eten, massage nemen en taart eten. Uiteindelijk hebben we alleen de sushi gegeten en zijn we naar de markt gegaan. doordat het idee was ontstaan om terug te vliegen naar mancora om daar nog een paar dagen op het strand te kunnen liggen zijn we souveniers gaan kopen.

Máncora
Onze laatste 4 dagen hebben de op het strand in mancora door gebracht. We zijn naar piura gevlogen en hebben toen daar de bus genomen naar mancora. Het was echt heerlijk om daar nog even een paar daagjes door te kunnen brengen.. doordat mijn vlucht 2 dagen eerder ging dan die van justine heb ik justine in mancora achter gelaten en zelf de bus genomen naar lima. Ik vond het heel raar en moeilijk om justine daar achter te laten, dat we na 2 maanden niet samen de reis af maakte maar dat zij 2 dagen later terug kwam. De vlucht ging niet flekkeloos maar uiteindelijk ben ik na 1 nacht in de bus en 1,5 dag in het vliegtuig woensdagavond veilig geland op schiphol, helaas zonder bagage. Gelukkig kwamen ze die de volgende dag thuis bezorgen.

Het was echt een fantastische reis waarbij we heel veel mooie, leuke en grappige momenten hebben gekend en soms ook dieptepunten. Justine dank je wel voor deze leuke reis en ik weet zeker dat we nog heel lang over zullen napraten.

Lieve mensen dit was mijn laatste bericht voor deze reis ik hoop dat ik jullie weer een goed beeld van mijn reizende leven heb kunnen geven.

Liefs marieke