talca, isla mocha, pucon, valdivia en puerto varas

lieve allemaal
hier weer even een berichtje vanuit chili. ik heb namelijk weer heel veel mee gemaakt. mijn laatste berichtje kwam uit talca en daar heb ik nog een paardrijtocht gemaakt door het national park. dit was een lange toch van 6 uur dus mijn kont was weer behoorlijk pijnlijk maar het was zeker de moeite waard. soms ook wel een beetje eng omdat mijn paard de hele tijd wilde rennen en dat terwijl we op een bergpad liepen van ongeveer 1 paard breed met aan de ene kant de berg en aan de andere kant de afgrond die behoorlijk diep was. ook strijkelde mijn paard vaak en vind hij het leuk om steeds op het randje te gaan lopen. nou ja je hoort het al ik moest mijn best doen om mijn paard te bedwingen;)
vervolgens zijn anja laura en ik de volgende dag temuco gegaan om daar de bus naar isla mocha te nemen. we moesten namelijk naar een klein stadje met de bus en van daaruit de bus naar tirua nemen waar echt helemaal niets is. deze bus gaat echter maar 1 keer per dag dus we moesten hem halen. dit is ook gelukt en waren we echt onderweg naar isla mocha. de busreis was niet erg confortabel aangezien hij helemaal vol gepakt was met mensen en een heleboel spullen en dan hobbelen over zandweggetjes. we hadden gezegd dat we er bij het vliegveld uitwilde en toen werden we ergens langs de kant van de weg afgezet. toen we de bus uit liepen hoorde je iedereen fluisteren en we werden uitgezwaaid door de hele bus. iedereen was van zijn plaats gekomen om ons nog even te zien. op de vliegplaats hebben we de piloot gebeld en die kwam er meteen aan. het eilandje is alleen te bereiken per vliegtuig en ligt ongeveer 35 km uit de kust van chili. we keken hier erg naar uit omdat we verhalen hadden gehoord dat het heel mooi zo zijn. het was een kort vlucht van 15 minuten maar was leuk om het eiland van boven af te zien. de landingsbaan was een grasveldje naast de zee... erg hobbelig dus:)
de eerste dag hebben we eerst rustig aan gedaan en een wandeling langs het strand gemaakt. het was echter bewolkt en daardoor ook koud. er hing een nevel over de bergen midden op het eiland en dat gaf een misterieus beeld. de volgende dag hebben we een tocht over het hele eiland gemaakt en ´s middags een trekking over de bergen gemaakt naar laguna hermosa... dit bleek echt niet waar te zijn want het was meer een lelijke vijver die je zelfs niet in je achtertuin wild hebben. het uitzicht was echter wel mooi.
de 3e dag zouden we na de lunch weer naar het vaste land gaan om naar pucon te vertrekken. hier zouden we lisa, angela en charlotte ontmoeten. toen we aan het luchen waren kregen we te horen dat we niet konden opstijgen omdat het weer te slecht was. wij helemaal balen want we wilde graag naar de andere in pucon toe. en het probleem is dat er vanuit tirua (waar we het vliegtuig moesten nemen) maar 1 bus per dag gaat. 10 minuten later kregen we te horen dat het toch mogelijk was. wij snel onze rugzakken naar het vliegtuig gebracht, we waren namelijk klaar voor vertrek. eenmaal opgestegen bleek het echter slechter dan gedacht. we zaten in een heel klein vliegtuigje dus elke zuchtje wind voel je en het was nogal winderig kan ik je vertellen.
vervolgens vlogen we naar het vaste land maar het enige wat we zagen was witte dikke wolken waar we niet door heen konden vliegen. na 10 minuten daar rond te hebben gevolgen besloot de piloot dat we terug moesten keren naar het eiland. iedereen had een beetje klamme handjes en bleke gezichtjes van de vele turbulentie die we hadden. als je geen vliegangst heb zou je het bijna krijgen.
de weg terug zagen we ook alleen maar witte wolken en toen ook de piloot zenuwachtig begon te worden werden mijn handjes nog klammer. ik voelde me niet bepaald op mijn gemak. ik zat naast de piloot voorin en kan aan hem zien dat hij niet wist waar het eiland was. we vlogen dus verloren boven de wolken rond. op een gegeven moment zagen we een gat in het wolken dek waar we door heen konden en zagen toen het eiland liggen. ik kan dus weer opgelucht adem halen.
we hadden ons inmiddels bij de gedachten neer gelegd dat we niet meer het eiland af zouden komen wat vooral voor laura een grote teleurstelling was omdat ze het eten was we daar kregen helemaal niet lekker vond (maar ze vind bijna niets lekker).
een half uur later werd ons verteld dat we het weer gingen proberen. deze keer lukte het gelukkig wel en was het een ´ontspannen´ vlucht.
we hadden alleen 1 probleem en dat was dat we de bus al hadden gemist die we moesten hebben maar er was ons verteld dat als we naar cañete gingen dat we daar een bus naar temuco konden pakken. eenmaal in cañete bleek de laaste bus als weg maar als we met de bus naar contulmo zouden gaan dat we daar een andere bus konden nemen naar angol die ons dan naar temuco zou brengen. tegen 8 uur waren we in contulmo en konden we geen kant meer op. het was namelijk een minidorp waar ze nog nooit touristen hebben gezien... 3 blonde meiden waren dan ook het hoogte punt van het dorp.
we vroegen wat rond naar een hostel en we werden door verweze naar hospetage lala. dit was echter een heel vies en koud huis waar een vrouwtje wonen dus we besloten om naar het hotel te gaan dat de stad rijk is. dit was een huis dat regelrecht uit een horrorfilm was gekomen. we belde aan en de mensen waren erg verbaast om gasten te zien. het was een enorm huis waar wij de enige gasten waren. het had krakende vloeren en gebroken glazen. we liepen elkaar natuurlijk bang te maken door meer horror verhalen aan elkaar te vertellen. laura en ik hadden een enge film in pichilemu gekeken en dit huis leuk er precies op. toen we op onderzoek uitgingen vonden we bij een gebroken glaze ruit een vies mes... en kwamen er nog meer theoriën boven.
we zijn snel het huis uit gegaan om wat te eten. toen we om 23.00 naar bed wilde gaan hoorden we vloeren kraken we moest iedereen even slikken. het bleek de vrouw van het hotel te zijn die kwam vragen hoelaat we zouden vertrekken de volgende dag. ook vroeg ze zich af waarom we in hemelsnaam hadden besloten om dat dorpje te bezoeken.
volgende dag vroeg in de morgen naar temuco vertrokken om daar de bus naar pucon te nemen. we kwamen hier uiteindelijk om 12 uur aan.
die dag zijn we met alle meiden de stad in geweest en hebben daar rond gekeken. het was alleen heel slecht weer de hele rit in de bus hebben we regen gehad en het was koud. ik heb dus ook mijn winterjas aangehad omdat ik het zo koud had.
voor zondag stond het beklimmen van de vulkaan (die nog actief is) op het programma. we moesten om 7 uur vertrekken. de vulkaan is 2849 meter hoog en helemaal besneeuwd. we hadden allerlei materialen mee gekregen in een rugzak zodat we ook werkelijk goed over het ijs konden lopen. de tocht op de vulkaan was lichter dan ik verwacht had en het was adembenemend. het uitzicht dat ik had over de omgeving was echt super. ik kan 6 andere vulkanen zien die onderandere ook 200 km zuidelijker liggen. bijvoorbeeld de vulkaan die bij puento varas ligt waar ik nu ben kan ik van daaruit zien en ook een die in argentinie ligt bij het plaatsje bariloche.
soms hoorde je ook geluiden uit de vulkaan komen en door de gassen die uit de krater kwamen wist ik ook meteen dat hij nog actief was. ik was de eerste die boven kwam van ons 3 (anja angela en ik hebben de vulkaan beklommen). ik heb het gelopen in 3.45 uur en het gemiddelde is 4 uur. anja kwam 5 a 10 minuten na mij aan en angela kwam een half uurtje daarna. die had er wat meer moeite mee maar we hebben het allemaal gehaald en het was zeker de moeite waard.
de weg terug naar beneden was ook erg leuk. we kregen een speciaal pakje aan gingen toen op ons kont door de sneeuw naar beneden glijden. met je pikhouweel moest ik mezelf afremmen en ook met mijn voeten. er zijn een soort glijgeulen in de sneeuw. de eerste was echter zo slecht dat ik maar even een stukje ernaast moest gaan. ik gleed daardoor alle kanten op en kon mezelf en de snelheid helemaal niet meer controleren maar ik kwam uit eindelijk tot stilstand.
de tweede stukje ging ik heel hard en ik dacht even mijn houweel in de sneeuw te steken om mezelf af te remmen en maar deed dit met teveel kracht dat ik uit balans raakte en op mijn buik rolde waardoor ik niet veel controle meer had. ik heb de punt in het ijs weten te steken en kwam zo weer tot stilstand. daarna ging het allemaal een stuk beter en was het erg leuk om te doen.
gister hebben we afscheid moeten nemen van iedereen. dit was redelijk moeilijk omdat ik ze nu niet meer ga zien hier en we hebben zo´n leuke tijd samen gehad. ik ga ze zeker heel erg missen.
ik ben nu nog alleen over met anja wat ook heel erg gezellig is. gister zijn we met de bus naar valdivia gegaan wat het mooiste stadje van chile schijnt te zijn. anja en ik denken hier echter anders over het was namelijk echt helemaal niet mooi. we hebben we op het plein naar de nationale dans van chile zitten kijken.
vanmorgen zijn we met de bus naar puento varas gegaan. dit is een klein dorpje aan een heel groot meer. ik vind dit echt een veel mooiere plek dan valdivia. we hebben hier vandaag rondgelopen en het hele dorp bekeken. morgen gaan we naar watervallen in een national park in de buurt. ben benieuwd hoe dat gaat zijn.

nou lieve mensen we hebben hier de vaart er goed in omdat we zoveel mogelijk willen zien voordat we maandag naar het zuiden van chile vliegen.
je krijgen volgende week weer een nieuwe update van mij belevenissen

dikke kus en tot snel

P.S. ik heb weer wat foto´s geupload maar de foto´s van de vulkaan trekking staan op mijn camara en die kan ik nu nog niet uploaden dus die houden jullie nog even tegoed van mij.
de foto´s zijn tot isla mocha.

http://cid-052669259eb358fb.skydrive.live.com/browse.aspx/chile%20pichilemu,%20talca,%20isla%20mocha%20en%20pucon