patagonië

Lieve allemaal

Hoe gaat het daar in het natte Nederland? Hier gaat alles goed met uitzondering van een hartnekkige verkoudheid. Komt door te weinig slaap en de vele nachtelijk busritten waarbij ze de airco niet onder controle weten te houden.
Mijn laatste berichtje kwam vanuit punta arenas en ben inmiddels alweer een heel stuk noordelijker. Heb mijn weg door patagonie omhoog gevonden (via argentinie).
Na punta arenas ben ik met de bus naar Ushuaia gegaan, het einde van de wereld. De laatste stop voordat je naar antartica gaat. In de bus leerde ik 4 amerikanen kennen die in santiago een semster gaan studeren. Ook was er een nederlands gezin waarmee ik aan de praat raakte. De dochter (judith, 33 jaar) was voor een jaar aan het reizen dus hadden de ouders besloten om een maand met haar mee te reizen. Ik heb veel met hun op getrokken. We hebben een trekking naar en glacier gemaakt, en het stadje verkent. Ik kon het heel goed vinden met judith dus we hadden het erg gezellig samen en zij vond de afleiding ook wel even lekker want 24 uur per dag alleen maar je ouders om je heen werd soms ook even teveel. Ik ben in totaal 4 dagen in Ushuaia geweest en het was heel raar om te beseffen dat je eigenlijk niet echt verder naar beneden kunt reizen. Dat het daar zo`n beetje ophoud. Judith en ik hebben nog samen gesolliciteerd naar een baantje op een schip dat naar antartica gaat maar helaas hadden ze geen mensen nodig en had ik niet echt de tijd om daar langer te wachten tot ze misschien wel wat hadden. Wel jammer natuurlijk ik zou daar heel graag naar toe willen. Maar 4000 euro had ik niet zomaar meer in mijn oude sok zitten.
Vanuit Ushuaia ben ik met de bus ´s ochtends om 5 uur vertrokken om naar Rio Gallegos te gaan. Hier wilde ik eigenlijk een paar daagjes blijven maar mij werd verteld dat daar helemaal niets te doen is dus besloot ik dat ik naar puerto madryn wilde. Ook dit kon niet doorgaan omdat het van daaruit moeilijk is om naar bariloche te komen waar ik daarna naartoe wilden. Ze raden me aan om naar comodoro rivadivia te gaan. Dit heb ik toen maar gedaan en hier kwam ik woensdag ochtend vroeg aan. Ik kan er echter al snel achter dat hier echt helemaal niets te doen was dus wilde de nachtbus naar bariloche nemen. Ik had gevraagd of er nog plaatsen waren en dat was het geval. Gelukkig dacht ik hoe ik niet 2 dagen in dit gat te blijven. Ik moest alleen even pinnen en dan kon ik een kaartje halen. Dit was echter niet zo makkelijk als gezegd. Na mijn laatste geld van mijn spaarreking op mijn gewonen rekening te hebben gezet wilde ik pinnen. Maar geen enkele bank wilde me geld geven. Na 6 banken geprobeert te hebben ben ik toch maar even naar internet gegaan om mijn rekening te checken. En ja het was wel afgeschreven maar ik had niets gekregen. Ik naar de abn gebeld en die zeiden sorry mevrouw maar we moeten dit eerst onderzoeken en dat kan 20 dagen duren. Lekker dan dacht ik, zit ik hier vast in dit kleine dorp waar niets te doen is. Mijn enige redding was om mieke te bellen. Na eerste snikkende met thijs te hebben gesproken omdat alles tegen zat en ik me ontzettend ziek voelde. Mieke heeft toen geld over gemaakt en ben ik daarna snel terug gegaan naar de bank om het nog een keertje te proberen. Deze keer kreeg ik wel wat geld. Als de wiedeweer naar het busstation terug gegaan, nog steeds met al mijn bagage op mijn rug. Hier krijg ik te horen dat de bus vol was en moest wachten tot de volgende avond weer en bus zou gaan. Dit wilde ik dus absoluut niet. Ik heb toen de bus naar esquel genomen, wat dichter bij bariloche ligt en waar meer te doen is. Toen ik hier ´s ochtends aankwam kon ik gelukkig om 9.30 met de bus meer naar bariloche en was ik na 3 dagen eindelijk een plek waar ik wilde zijn.
Hier het hostel gezocht wat mij was aanbevolen. Het is een hostel op de 10e verdieping van een flat waar je echt geweldig uitzicht hebt over de hele stad. Deze was helaas vol en kan daar niet blijven. Wel raakte ik aan de praat met een meisje uit noorwegen. Zij had vrienden in een ander hostel wat ook goed was. Ik ben daar toen naartoe gegaan en daar kon ik dan eindelijk douchen om weer terug tot de levende te komen.
´s avonds heb ik samen met marte en 3 israeliers gegeten en daarna een klein feestje in het hostel gehad. Was heel erg gezellig.
Om bariloche heen liggen heel veel meren en een bekende route met auto of bus is ruta 7 lagos. Dit wilde we dan ook gaan doen en besloten om van zaterdag op zondag een auto te huren en dan een nacht daar te camperen. Dit was echt een goede beslissing. Het was een hele mooie tocht en we konden steeds stoppen als we dat wilde. We hebben gezwonnen in een van de meren en bij een andere die ook echt heel erg mooi was zijn we gaan camperen. Ik had een slaapzak gehuurd omdat ik er geen heb. We hebben een kampvuur gemaakt en daar hebben we ons eten in klaar gemaakt. Het was een israelisch gerecht en echt heel erg lekker. Lekkerder dan de meesten dingen die ik hier in de restaurants te eten heb gekregen.
Volgende dag weer terug gegaan naar bariloche en toen heb ik de hele weg gereden over de hobbelige wegweggetjes die bestaan uit stenen en modder. Was lekker om weer even te rijden.
Voor zondag avond had ik wel een nacht in het hostel geboekt. Wilde er toch een nachtje verblijven. Ook omdat marte daar ook zat en dat heel goed klikte en gezellig was. Er was hier ook een plak met gratig eten, dingen die mensen niet meer hoeven. We vonden het wel een leuke uitdaging daar wat mee te maken en hebben uiteindelijk koekjes gebakken met de dingen die we daar hebben gevonden. Ik moet je eerlijk zeggen ze waren niet eens zo heel slecht geworden.
Gister heb ik afscheid moeten nemen van marte en ben ik verder naar het noorden gegaan en zit ik nu in san martin de los andes. Een klein dorpje dat qua styl eigenlijk heel erg op bariloche lijkt. Deze dorpjes zijn echt gericht op de touristen en heel goed verzorgd maar het voeld alsof je in zwitserland rondloopt. De huisjes hebben die bouwstyl en daarvoor ben ik niet helemaal naar de andere kant van de wereld gevolgen.
Vanmorgen ben ik naar een uitkijk punt gelopen. 2 uur de bergop lopen sta ik eindelijk boven... wat denk je is mijn camera batterij leeg. Dus helaas geen foto´s van het uitzicht was heel erg mooi was. helas heb ik het niet gered om naar buenos aires te gaan en naar de iguazu watervallen in argentinie/brazilie dus helaas maar waar.... ik moet nog weer terug deze kant op om die dingen te doen;)
Morgen vroeg om 6 uur zal ik weer de grens over gaan naar chili. Deze route schijnt heel erg mooi te zijn dus ik ben benieuwd. Moet er nog even voor zorgen dat mijn camera wordt opgelaten;)
In pucon blijf ik nog een paar daagjes om vervolgens naar santiago te gaan. Hier moet ik namelijk over 1,5 week al het vliegtuig pakken terug naar nederlandse bodem...
De tijd is echt heel snel gegaan. Ik heb niet het idee dat ik 5 maanden ben weg geweest.

Tot snel allemaal want nu duurt het echt niet lang meer.

Veel liefs en dikke kus marieke